Ik zal vast niet de enige zijn, maar ik moet bekennen dat het mij niet altijd meevalt. Ook al is het inmiddels eind januari, de dagen zijn nog altijd best kort, het nieuws nog steeds niet heel positief en de portretopdrachten nog dun gezaaid. Er valt niet heel veel aan te veranderen, maar wat ik wél kan doen is er zelf anders mee omgaan. De lichtpuntjes opzoeken zeg maar.En lichtpuntjes, die zijn er écht. Toen ik vorige week voor een van m’n klanten aan het fotograferen was in de stad kwam ik Fatima tegen. Elke week loopt ze haar ‘rondje zwerfvuil’: tijdens een fikse wandeling van zo’n 1,5 uur verzamelt ze zwerfafval. We raakten aan de praat en een steelse blik in de afvalzak maakte duidelijk dat ze niet voor niets loopt. Nog niet halverwege haar rondje en een flinke afvalzak al bijna vol. ‘Waar laat je dat?’ vroeg ik me af. Daar helpt de gemeente een handje mee door een van de ondergrondse containers hiervoor beschikbaar te stellen. Net als de grijper en de beugel voor de afvalzak. En waarom Fatima hier ooit mee is begonnen? ‘Onze hond at tijdens het uitlaten steeds alles wat hij tegenkwam op, slecht voor z’n gezondheid. En er lag zo véél! Dus de keus om daar wat aan te doen was snel gemaakt; sinds die tijd pak ik het afval mee.’ Na zo’n verhaal kan ik er de rest van de dag weer helemaal tegen.