Wat hebben Gerard Joling en ik gemeen?

We komen zo af en toe allebei op dezelfde feestjes. Daar houdt dan de vergelijking wel op.

Gerard zorgt ervoor dat het feestvarken van dienst en zijn gasten op de avond zelf een onvergetelijk moment beleven. En geloof me, dat kan hij echt heel goed.

Ik probeer me daarentegen op de avond zelf niet al te zeer te profileren. Helemaal onzichtbaar ben ik natuurlijk niet, voor een groot deel van de foto’s is flitsen eenmaal nodig. Tenminste, als je foto’s wil die het niveau van ‘mobieltje in het donker’ overstijgen. Ik loop lekker rond, maak eens een praatje en doe verder gewoon m’n ding. Vroeg of laat komt ook de vraag ‘Zal ik even een foto van jou maken, anders heeft ‘Jan’ helemaal geen foto van jou straks?’ Is niet nodig, want meestal is ‘Jan’ daar helemaal niet in geïnteresseerd, maar ik laat me soms gewillig op de foto zetten, de weg van de minste weerstand.

Wanneer Gerard aan het eind van de avond tevreden over een geslaagd optreden huiswaarts gaat, begint voor mij dan pas het werk. Foto’s op de pc zetten, ze allemaal bekijken en een selectie maken die de sfeer van de avond goed weergeeft. Hoofdpersonen, familie en vrienden en hoogtepunten in het programma zoals speeches en artiesten; het moet allemaal in de reportage komen. Maar wat je vooral níet wilt, is dat er foto’s tussendoor glippen waar mensen onvoordelig of echt heel gek op staan. Daarna ga ik die selectie nog bewerken. Feestzaaltjes zijn vaak sfeervol, maar blinken niet altijd uit in een perfecte belichting, dus daar waar nodig stel ik het bij.

Alles klaar? Dan kan het naar de klant. Altijd een versie met niet te zware bestanden, zodat de foto’s gemakkelijk gedeeld kunnen worden via de mail of social media, én een versie met afdrukbare bestanden voor als je er zelf een fotoboek van wil maken. Dan kunnen we concluderen dat we met z’n allen weer een mooie herinnering hebben gemaakt.